laugardagur, febrúar 26, 2005

...alltaf gaman að vera hrakin á fætur eldsnemma á laugardagsmorgni! Ég vaknaði sem sagt við eitthvað hljóð klukkan 7 og þarf sennilega ekki að nefna það að mér alveg dauðbrá. Hélt að það væri verið að banka á næsta herbergi en síðan var bankað aftur og þá fór ekki á milli mála að það var verið að banka hérna. Ég stökk fram úr rúminu og opnaði og þar stóð alveg blindfullur nágranni minn sem var alveg steinhissa á að ég væri sofandi og spurði hvort ég djammaði aldrei. Hann sagði líka að klukkan væri 3 og að hann langaði svo að spjalla við mig. Tek það fram að ég hef 2 sinnum áður séð þennan strák og það var sama daginn, þá var ég að fara í þvottahúsið og alveg dauðbrá þegar hann kom út úr herberginu sínu. Hann var alveg miður sín núna yfir að vera alltaf að bregða mér því hann langaði ekki að ég mundi deyja! Ég lofaði að spjalla við hann seinna og skreið aftur í bólið en hef ekki getað sofnað aftur. Sennileg ástæða er sú að ég sofnaði klukkan 16 í gær því ég gat ekkert sofið aðfaranótt föstudags. Gaman að þessu...

Engin ummæli: